Συμβιώνω με τα ζώα γύρω μου

Θέλαμε  δεν  θέλαμε  μαθητές  ,  εκπαιδευτικοί,και όσοι ειχαμε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε λίγο το καλοκαίρι, διπλώσαμε τις πετσέτες μας, μαζέψαμε τις μάσκες και τα βατραχοπέδιλα, αφήσαμε τον ήλιο και τις παραλίες και με τη βοήθεια του καιρού που μας τα χάλασε νωρίς, αποχαιρετίσαμε το καλοκαίρι και μπήκαμε και πάλι στην τάξη.
Το ευχάριστο είναι ότι ξεκινήσαμε και φέτος τις παρουσιάσεις του Συμβιώνω με τα Ζώα γύρω μου από την αγαπημένη μας Πάρο, μια επίσκεψη που είχαμε υποσχεθεί από τον Ιούνιο του 2013 στους Φιλόζωους Εθελοντές Πάρου.
Αυτή τη φορά, με ειδική άδεια για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νησιού, και ενώ εκκρεμεί η άδεια για περισσότερες περιοχές της χώρας που έχουν ζητήσει τη διεξαγωγή του προγράμματος (δεν ξεχνάμε τις υποσχέσεις μας!).
Το 2013-2014 το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τη Λαμία, τη Λάρισα, και φυσικά τα Χανία από όπου ξεκίνησε δειλά-δειλά πριν από 7 χρόνια, που μοιάζουν σαν να είναι πολύ, πολύ περισσότερα… Αν και οι αριθμοί δεν λένε και πολλά, δεν μπορούν να περιγράψουν ούτε την εμπειρία, ούτε τη γεύση που αφήνει η ουσιαστική επικοινωνία με τους μαθητές για θέματα που αφορούν τη σχέση μας με κάθε ζωντανό οργανισμό, ως απλή ένδειξη της προσπάθειας που έγινε αναφέρουμε ότι το πρόγραμμα παρακολούθησαν την περσινή σχολική χρονιά περισσότεροι από 3235 μαθητές και 175 εκπαιδευτικοί. Επίσης είχαμε τη χαρά να βρεθούμε με εκπαιδευτικούς σε διημερίδα με θέμα «Άνθρωποι και Ζώα: Συγκάτοικοι στην ίδια πόλη» στο ΚΠΕ Ελευθερίου Κορδελιού και Βερτίσκου, μια προπάθεια που ξεκίνησε από αίτημα του «Φιλοζωικού Συλλόγου: Προστασία αδέποτων ζώων – η αγάπη» και αγκάλιασαν οι εκπαιδευτικοί του ΚΠΕ.
Επιστρέφοντας στη φετινή σχολική χρονια…
Με τα «μεγάλα» παιδιά λοιπόν της Πάρου και της Αντιπάρου είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τις αντιλήψεις και τη σχέση μας όχι μόνο με τα ζώα «συντροφιάς», αλλά με όλα τα ζώα, να αναρωτηθούμε τι και γιατί πάει στραβά με αυτήν, να εξερευνήσουμε μαζί αυτά που ξέρουμε  μέχρι τώρα, να ψάξουμε αν θέλουμε και πως μπορούμε να αλλάξουμε όσα δεν μας αρέσουν. Το βασικό ερώτημα φαίνεται να είναι: Μέσα σε όλα αυτά που περνάμε, εμείς και οι γύρω μας, σε μια όλο και περισσότερο ασφυκτική κατάσταση, βρίσκουμε χρόνο και προπαντώς θάρρος και νόημα να αναθεωρήσουμε αντιλήψεις και συνήθειες και να προσπαθήσουμε για εμάς και τους γύρω μας; Πόσο μάλλον όταν τα αποτελέσματα της κάθε προσπάθειας δεν είναι ούτε σίγουρα ούτε πάντα άμεσα (κάτι που ξέρουν άλλωστε καλά όσοι και όσες ασχολούνται με την εκπαίδευση);
Ακούγοντας όμως με προσοχή μαθαίνουμε να παρατηρούμε μικρά «σημάδια» γύρω μας που μας ενθαρρύνουν και τροφοδοτούν νέες προσπάθειες. Το σίγουρο είναι ότι προσκολλημένοι στις ίδιες συνήθειες και συνταγές δεν μπορούμε να περιμένουμε καινούρια αποτελέσματα. Μόνο συζητώντας με ανοιχτά μυαλά, θέτωντας ερωτήματα, συμβάλλοντας στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, παραμερίζοντας το φόβο για το καινούριο, και ενθαρρύνοντας τον καθένα και την καθεμιά να πιστέψουν στις δυνάμεις τους, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ την ανάθεση σε αρμόδιους και ειδικούς, μπορούν να γεννηθούν νέες ιδέες.
Ξεκινώντας λοιπόν αυτή τη σχολική χρονιά με μία πλούσια εμπειρία στην Πάρο και την Αντίπαρο, ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσες και όσους στηρίζουν και αγκαλιάζουν την προσπάθεια, την αναζήτηση, το διαφορετικό, το παράξενο…
Πηγή  http://sumvionometazoa.wordpress.com/author/sumvionometazoa/