Κακομεταχείριση των ζώων/Βία προς τους ανθρώπους:ο Σύνδεσμος

Η συναναστροφή με τα κατοικίδιά μας είναι ένα από τα πιο ευχάριστα πράγματα να κάνουμε. Τι διαφορά κάνουν στη ζωή μας! Είτε είμαστε παιδιά είτε ηλικιωμένοι, είτε είναι σκυλιά του καναπέ είτε λατρεύουν την άσκηση, μπορούμε να μοιραστούμε μεγάλο μέρος της καθημερινής ζωής μας μαζί τους.

Στα πρόσφατα χρόνια, έχει βρεθεί μια δυνατή σύνδεση να συνδέει την κακο­μεταχείριση των ζώων και την οικιακή βία (βία στο σπίτι). Σε μια μελέτη, 70,3% των γυναικών σε καταφύγια οικιακής βίας ανέφεραν είτε απειλές είτε πραγματικό βλάψιμο των κατοικίδιων, με 54% να δηλώνουν πραγματικό βλάψιμο. Avτίθετα:-απειλές στα ζώα αναφέρθηκαν μόνο κατά 16,7% από μια ομάδα ελέγχου γυναικών που δεν μένουν σε καταφύγια, και μόλις 3,5% αυτών των γυναικών ανέφεραν πραγματικό βλάψιμο των κατοικίδιων. Ένας αριθμός γυναικών σε καταφύγια είπαν ότι η ανησυχία τους σχετικά με την ευημερία των ζώων τους, ήταν αυτό που καθυστέρησε το να φύγουν από το περιβάλλον του σπιτιού τους για να αναζητήσουν καταφύγιο (αυτές οι έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί στο εξωτερικό).

Οι υπηρεσίες έχουν αναγνωρίσει το πρόβλημα και ανακαλύπτουν νέους τρόπους για την αύξηση της ενημέρωσης και για να βοηθήσουν όσους αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Οι κοινωνικοί λειτουργοί μαθαίνουν ότι άνθρωποι που κακομεταχειρίζονται μπορεί να διστάσουν να εγκαταλείψουν τον βασανιστή (αυτόν που τους κακοποιεί) τους, επειδή ανησυχούν για το κατοικίδιό τους. Κάποιες κτηνια­τρικές σχολές έχουν προσθέσει στο πρόγραμμα σπουδών τους, την εκπαίδευση αναγνώρισης κακοποίησης και ο δεσμός μεταξύ κακοποίησης των ζώων και οικιακής βίας έχει αποτελέσει κύριο θέμα σε κτηνιατρικά συνέδρια και σεμινάρια. Υπάρχει υλικό διαθέσιμο για να βοηθήσει τους κτηνίατρους να μάθουν τα σημάδια-προειδο­ποιήσεις της κακοποίησης ενός ζώου και το πώς να ξεχωρίσουν τους τραυματισμούς από κακοποίηση από άλλες πληγές.

Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις τρόποι που μπορεί να συνδεθεί η κακοποίηση των ζώων με τη βία προς τους ανθρώπους:

1. Οι βασανιστές χρησιμοποιούν τα ζώα για να επηρεάσουν ή να βλάψουν ανθρώπους.Με την κακοποίηση ενός ζώου το οποίο φροντίζει και για το οποίο ενδιαφέ­ρεται κάποιος άλλος, ο βασανιστής μπορεί:

Να επιδείξει κυριαρχία ή έλεγχο.

Να επιβάλει τιμωρία ή αντίποινα.

Να κάνει κάποιον να σιωπήσει, να απομονώσει και να απειλήσει κάποιον.

Να εξαλείψει τον ανταγωνισμό για προσοχή.

2. Τα κακοποιημένα παιδιά μπορεί να γίνουν βασανιστές ζώων.

3. Η κακοποίηση των ζώων μπορεί να προλέγει βία ως ενήλικες.

Κακοποίηση-Κακομεταχείριση των ζώων συντροφιάς

Τα σκυλιά, οι γάτες και άλλα ζώα είναι αυτά για τα οποία, υποθετικά, οι άνθρωποι ενδιαφέρονται περισσότερο. Ωστόσο, παρόλο που δεν τα κυνηγάμε ή δεν τα τρώμε (τουλάχιστον στη χώρα μας), μπορούν να υποφέρουν πάρα πολύ στα χέρια μας.

Σκοτώνονται εκατομμύρια ανεπιθύμητων σκύλων και γατών κάθε χρόνο. Πολλά περισσότερα εγκαταλείπονται στο δρόμο για να φροντίσουν τον εαυτό τους. Την ίδια ώρα, οι μύλοι παραγωγής κουταβιών συνεχίζουν να παράγουν σκυλιά. Για κάθε ζώο που αγοράζεται σε ένα κατάστημα κατοικίδιων, ένα ζώο σκοτώνεται σε ένα καταφύγιο αδέσποτων.
Πάρα πολλά σκυλιά μένουν δεμένα σε έναν κήπο, εκτεθειμένα στα στοιχεία της φύσης και χωρίς να απολαμβάνουν καθόλου συντροφιά. Πάρα πολλές γάτες κρατούνται σε σπίτια όπου λαμβάνουν λίγη άσκηση ή περιβαλλοντικά ερεθίσματα, περνώντας όχι καλύτερα από ότι ένα ζώο σε ένα κλουβί ενός ζωολογικού κήπου.
Επιπλέον, ενώ τα ζώα συντροφιάς μας γενικά δεν υποφέρουν από το να κυνηγιόνται ή να τρώγονται, υποφέρουν στη βιομηχανία ψυχαγωγίας και την βιομηχανία «έρευνας». Τα σκυλιά και τα άλογα που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία αγώνων ταχύτητας ζούνε άθλιες ζωές. Για κάθε «παραχαϊδεμένο» πρωταθλητή, χίλια άλλα ζώα υποφέρουν από την έλλειψη συντροφιάς και προγράμματα ταξιδιών και εκπαίδευσης. Αυτά που δεν μπορούν να «θριαμβεύσουν» απλά σκοτώνονται.

Και σε διάφορα πανεπιστήμια τα σκυλιά και οι γάτες γίνονται μάρτυρες πειραμάτων με ανείπωτους τρόπους.

Οργανώσεις ενθαρρύνουν τη στείρωση των κατοικίδιων ζώων, την εξάλειψη της χρήσης κατοικίδιων ζώων στους τομείς ψυχαγωγίας και «έρευνας», την κατάργηση των καταστημάτων κατοικίδιων και την απαγόρευση των καλλωπιστικών εγχειρήσεων (όπως το κόψιμο της ουράς) στα ζώα. Υπερασπίζονται και μάχονται για μια νέα τάξη ηθικής όπου τα ζώα συντροφιάς λαμβάνουν την προσοχή, την αγάπη και το σεβασμό που δικαιούνται και αξίζουν.

Πολλά ζώα προς πώληση σε καταστήματα κατοικίδιων προέρχονται από «μύλους παραγωγής κουταβιών». Αυτά τα σκυλιά τα μεταχειρίζονται απαίσια,γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα επιθετικά και μη υγιή σκυλιά. Πολλά έχουν μακροχρόνια ιατρικά προβλήματα που δεν ανακαλύπτονται μέχρις ότου ο σκύλος έχει αγοραστεί. Αυτά τα ιατρικά προβλήματα μπορεί να είναι πολύ ακριβά.

 

 

Sapt Hellas ( Δράση για τα αδέσποτα-Σκύλοι θεραπείας Ελλάδος)

Εισαγωγή

Το Πρόγραμμα της Sapt Hellas (Δράση για τα Αδέσποτα-Σκύλοι Θεραπείας Ελλάδας, Αστική-Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία)  ξεκίνησε το 2005.Στηρίζεται στην εθελοντική δράση ανθρώπων που θέλουν να προσφέρουν ανιδιοτελώς σε συνανθρώπους τους βοήθεια και στήριξη και που παράλληλα δείχνουν συνεχώς την αγάπη τους για τους τετράποδους φίλους μας.
Αρχικά το πρόγραμμα αυτό χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος ,χρηματοδότηση η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο ξεκίνημα αλλά και στη συνέχιση αυτής της πρωτοποριακής για τα ελληνικά δεδομένα προσπάθειας.Έπειτα το πρόγραμμα άρχισε σιγά-σιγά να αποκτά πολλούς <<φίλους>> και <<οπαδούς>> , ανάμεσά τους και επαγγελματίες διαφόρων ειδικοτήτων , απλούς ανθρώπους αλλά και χορηγούς που θέλησαν να συνεισφέρουν και να γίνουν κομμάτι όλης αυτής της προσπάθειας.

Σκοπός του προγράμματος

Ενημέρωση και Ευαισθητοποίηση σε ότι αφορά τη σχέση μας με τους σκύλους.Η ομάδα της Sapt πραγματοποιεί εκστρατείες ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης σε σχολεία , ιδρύματα και όπου αλλού κληθεί να δώσει το παρόν.
Προσφορά κοινωνικής δράσης μέσω των σκύλων θεραπευτικής επαφής (πρώην αδέσποτα αλλά εκπαιδευμένα σκυλιά) .Το πρόγραμμα των σκύλων θεραπευτικής επαφής απευθύνεται σε παιδιά και ενήλικες που έχουν ανάγκη αυτή τη θεραπευτική επαφή με τα τετράποδα και αυτά με τη σειρά τους λειτουργούν ως μια κοινωνική γέφυρα.
Προώθηση υιοθεσίας πρώην αδέσποτων σκύλων (άλλωστε οι σκύλοι θεραπείας της Sapt είναι πρώην αδέσποτα).

 

Πρόγραμμα DOG AID (Dog ASSISTANCE IN DISABILITY = ΣΚΥΛΟΙ ΒΟΗΘΟΙ ΓΙΑ ΑΝΑΠΗΡΟΥΣ)

Η ιδέα του Dog AID προήλθε από μια ιδέα που αρχικά συνέλαβε ο Αμερικάνος Stuart Nordensson. Ο Stuart έχει εγκεφαλική παράλυση και εκπαιδεύει τα σκυλιά του να τον βοηθάνε να χειρίζεται καλύτερα την αναπηρία του στην καθημερινή ζωή του. Ο συνιδρυτής του Dog AID, ο John Rogerson γνώρισε τον Stuart ενώ επισκεπτόταν την οργάνωση του «Top Dog» στις Η.Π.Α. και αποφάσισε να εισάγει το Ηνωμένο Βασίλειο σε αυτή τη μοναδική ιδέα εκπαίδευσης κατοικίδιων σκύλων να δουλεύουν για τους «ιδιοκτήτες» τους, ως Σκυλιά Βοήθειας.

Σκοπός του προγράμματος

Στόχος του προγράμματος είναι η παροχή πρόσβασης στην εκπαίδευση σκύλων για ανθρώπους με σωματικές ανικανότητες, η βοήθεια προς αυτούς τους ανθρώπους να εκπαιδεύουν τα κατοικίδιά τους σε γενική υπακοή και σε ειδικές εργασίες, που θα τους βοηθήσει να χειριστούν καλύτερα την αναπηρία τους στην καθημερινή ζωή τους.

Πού απευθύνεται

Το πρόγραμμα Dog AID όπως και όλα τα άλλα παρόμοια προγράμματα απευθύνεται σε άτομα με αναπηρίες.

Πού πραγματοποιείται

 

Το Dog AID έχει ένα δίκτυο εκπαιδευτών στην Αγγλία και την Ουαλία και τώρα, ενθαρρύνονται εκπαιδευτές στη Σκωτία να λάβουν μέρος σε αυτό το πρόγραμμα, οι οποίοι είναι εκπαιδευτές που δουλεύουν εθελοντικά. Λειτουργεί σε μη κερδοσκοπική βάση, χωρίς να χρεώνει τους «ιδιοκτήτες» ούτε για την εκπαίδευση ούτε και για οποιονδήποτε ειδικό εξοπλισμό χρειαστεί να τους προμηθεύσει. Οι εκπαιδευτές εργάζονται εξ’ολοκλήρου σε εθελοντική βάση και το μόνο που ζητάνε είναι να κάνουν μια μικρή δωρεά για να βοηθήσουν στο να καλυφθεί το προσωπικό κόστος, π.χ.ταξίδια και έγγραφα.

Πρόγραμμα DAT (ΘΒΔ – Θεραπεία με τη βοήθεια των δελφινιών)

Η πρώτη συστηματική χρήση των δελφινιών σε τέτοια προγράμματα φαίνεται ότι έγινε το 1970 απτην Betsy Smith που ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τα δελφίνια για να βοηθήσει παιδιά με διάφορες διαταραχές
Που απευθύνεται : Το πρόγραμμα DAT όπως και όλα τα προγράμματα με δελφίνια απευθύνονται σε παιδιά και ενήλικες που αντιμετωπίζουν διαφόρων ειδών συναισθηματικά, ψυχολογικά και κινητικά προβλήματα αλλά και σε άτομα που πάσχουν από κατάθλιξη και άγχος.
Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα μέσω της θεραπείας με τη βοήθεια των δελφινιών, κάποια απ’αυτά είναι τα εξής :
Βοηθάνε τα άτομα να χαλαρώσουν συμβάλλοντας στην καταπολέμηση του άγχους που βιώνουν
Μέσω αυτών των προγραμμάτων ενισχύεται το ανοσοποιητικό σύστημα των ατόμων που παίρνουν μέρος
Τα δελφίνια προσφέρουν αγάπη στα άτομα αυτά που σε πολλές περιπτώσεις τους βοηθούν και να αυτοθεραπευτούν
Αποτελούν κίνητρο , για δράση , για διασκέδαση , για θεραπεία
Κάποιοι λένε ότι τα δελφίνια έχουν ιδιότητες που τις αγαπάμε και αυτό μπορεί να αποτελέσει μέρος της θεραπείας
Στα προγράμματα αυτά χρησιμοποιείται ηχοτοποθέτηση που επηρεάζει τα εγκεφαλικά κύματα και τον ανθρώπινο ιστό
Οι συμμετέχοντες μαθαίνουν να προσέχουν και να επικεντρώνονται.

Τι είναι το pet therapy (εναλλακτική θεραπεία μέσω ζώων)

Θεραπεία μέσω ζώων (Pet Therapy ή Pet Facilitated Therapy: είναι αυτό που φανερώνει και η ίδια η λέξη, εναλλακτική θεραπεία μέσω ζώων ή δια μέσου των ζώων με σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του ανθρώπου.Γεννήθηκε επίσημα στις Ηνωμένες Πολιτείες και βασίζεται στα οφέλη που προσφέρει η συντροφιά ενός ζώου στον άνθρωπο. Τώρα πια, η θεραπευτική αξία των ζώων έχει αρχίσει να αναγνωρίζεται σιγά-σιγά και από τις χώρες της Ευρώπης. Ήδη σε πολλά νοσοκομεία, ψυχιατρικές κλινικές, σχολεία αλλά και φυλακές, συχνάζουν σκύλοι, γάτες, κουνέλια, ακόμη και παπαγάλοι, οι οποίοι συνοδεύονται από αχώριστους θεραπευτές «pet partners» , όπως αποκαλούνται οι ειδικοί της θεραπείας αυτής (Pet Therapy). «Η θεραπεία με τα ζώα» (Pet Therapy), ή με μεγαλύτερη ακρίβεια, η θεραπεία με τη βοήθεια των ζώων (ΘΒΖ), – δηλ. η χρήση των ζώων συντροφιάς στη βοήθεια ανθρώπων με ειδικές ανάγκες (και όχι μόνο) – είναι μια έννοια πολλών ετών. Γιατροί, κτηνίατροι, επαγγελματίες στον τομέα υγείας και άλλοι σε πολλούς διαφορετικούς τομείς καλοδέχονται αυτό το μοναδικό δεσμό κατοικίδιου-ανθρώπου για τη δυνητική θεραπευτική αξία του.
Σκοπός αυτής της σελίδας είναι να δώσει μια εικόνα της σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα ,της εξέλιξής της αλλά και των θετικών αποτελεσμάτων που έχει αυτή στη ζωή του ανθρώπου.Θα παρουσιάσει πληροφορίες για τη βελτίωση αυτής της σχέσης, με σκοπό τη προώθησή της αλλά και τη προώθηση της εναλλακτικής θεραπείας που μπορούν να προσφέρουν τα ζώα στον άνθρωπο.

Πρόγραμμα R.E.A.D

Πού πραγματοποιείται : Το πρόγραμμα R.E.A.D. πραγματοποιείται στις Η.Π.Α. σε δημοτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, προγράμματα απασχόλησης των παιδιών στο σχολείο μετά το τέλος των μαθημάτων, μονάδες ιατρικής φροντίδας, τοπικές βιβλιοθήκες ή/και κατ’ οίκον.
Τί είδους ζώα περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα : Σκύλοι , γάτες και παπαγάλοι.
Πού απευθύνεται : Σε παιδιά και ενήλικες που αντιμετωπίζουν σωματικές ή/και συναισθηματικές αναπηρίες .Ένα παράδειγμα είναι τα παιδιά με αυτισμό.Τα ζώα αυτά αποτελούν έναν αγωγό μεταξύ του κόσμου των ατόμων που χρειάζονται βοήθεια και αυτόν των ζώων.
Σκοπός του προγράμματος : Ο σκοπός του προγράμματος R.E.A.D. είναι να παρουσιάσει το πώς αυτά τα ζώα θεραπείας και οι χειριστές τους μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση των ικανοτήτων ανάγνωσης και γραφής των παιδιών με έναν αποτελεσματικό, μοναδικό και, το σημαντικότερο, διασκεδαστικό τρόπο. Οι ειδικοί σε θέματα στοιχειώδους εκπαίδευσης αναγνωρίζουν το γεγονός ότι τα παιδιά που επιτηρούνται από συναδέλφους τους στις ικανότητες ανάγνωσης, συχνά ντρέπονται και φοβούνται να διαβάσουν μεγαλόφωνα σε μια ομάδα, συχνά έχουν χαμηλότερη αυτοεκτίμηση και βλέπουν το διάβασμα ως μια καταναγκαστική πράξη. Ο σκοπός του προγράμματος είναι να διαβάζουν τα παιδιά στα ζώα θεραπείας.
Έρευνες με ζώα θεραπείας δείχνουν ότι τα παιδιά με χαμηλή αυτοεκτίμηση είναι συχνά πιο πρόθυμα να συναναστραφούν με ένα ζώο παρά με έναν άλλον άνθρωπο. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια τέτοιων συναναστροφών, έχουν την τάση να ξεχνάνε τους περιορισμούς τους. Υπάρχουν επίσης, φυσιολογικά (σωματικά) οφέλη από τη συναναστροφή με τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων της αυξημένης χαλάρωσης και της χαμηλότερης πίεσης. Το σκεπτικό του προγράμματος είναι ότι τα παιδιά θα βρουν το διάβασμα σε ένα ζώο λιγότερο τρομακτικό, κάποιον ιδιαίτερο χρόνο γι’ αυτά που είναι χρήσιμος και ευχάριστος, διασκεδαστικός και θα γίνει ένα θετικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διευκολύνεται η μάθηση.
Και τα ζώα που παίρνουν μέρος σε όλα τα προγράμματα αυτής της εναλλακτικής θεραπείας ωφελούνται γιατί δεν αντιμετωπίζονται ως εργαλεία ή μηχανές αλλά ως μονάδες με τις δικές τους ανάγκες και προτιμήσεις και οι άνθρωποι που συνεργάζονται μαζί τους στα προγράμματα το τιμάνε αυτό και το δέχονται από όλες τις απόψεις και σε κάθε περίπτωση.

 

Πρόγραμμα Prison Pet Therapy (PPP)

Αυτό το πρόγραμμα λειτουργεί στο Σωφρονιστικό Κέντρο για Γυναίκες της Ουάσιγκτον στο Gig Harbor, Washington. Μερικά από τα οφέλη που το προσωπικό πιστεύει ότι προσφέρει το πρόγραμμα, περιλαμβάνουν:

• κάτι για να φροντίζει ένας τρόφιμος
• μαθήματα για τη φροντίδα και ευθύνες για τη ζωή
• εργασιακές δεξιότητες
• βοήθεια στο να έρθει κανείς σε επαφή με τα συναισθήματά του
• ευκαιρία να νιώσει κανείς καλύτερα για τον εαυτό του και την ικανότητα να επιτύχει τους στόχους του.

Αυτό το πρόγραμμα ταιριάζει ανεπιθύμητα σκυλιά με τροφίμους. Οι τρόφιμοι νιώθουν ότι μπορούν να δεθούν με τα σκυλιά επειδή είναι ανεπιθύμητοι, ή έχουν κακομεταχειριστεί ή έχουν υποστεί βία. Κάθε κύκλος του προγράμματος διαρκεί τρεις μήνες και μετά, τα σκυλιά τοποθετούνται σε σπίτια. Οι πιθανοί «ιδιοκτήτες» των εκπαιδευμένων σκύλων ελέγχονται εξονυχιστικά προτού αφεθούν τα σκυλιά στην φροντίδα τους. Από όταν ξεκίνησε το πρόγραμμα, πολύ λίγα σκυλιά έχουν επιστραφεί που αποτελεί ένδειξη της επιτυχούς εκπαίδευσης που έλαβε το κάθε σκυλί. Μια από τις τροφίμους μοιράστηκε τις σκέψεις της για το πώς το πρόγραμμα την έχει αλλάξει. Προτού εμπλακεί στο πρόγραμμα, ένιωθε ότι κανείς δε νοιαζόταν γι’ αυτήν, ούτε κι αυτή νοιαζόταν για κανέναν. Ωστόσο, μετά τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα, αναγνώρισε ότι οι άνθρωποι όντως νοιάζονται γι’ αυτήν και νιώθει να είναι «κάποια». Ως αποτέλεσμα της βελτιωμένης αυτοεκτίμησής της, έχει θέσει στόχους για τον εαυτό της που είναι αποφασισμένη να πετύχει. Μόλις αφέθηκε ελεύθερη από τη φυλακή, βρήκε δουλειά και περιποιείται ζώα.

Οι τρόφιμοι νιώθουν ότι τα ζώα βοηθάνε να καταρρίψουν τα εμπόδια που υπάρχουν μεταξύ τους και γενικά, τείνουν να νιώθουν λιγότερο σε άμυνα και πιο χαλαροί. Οι τρόφιμοι που είναι στο πρόγραμμα για μεγαλύτερο διάστημα, βοηθάνε τους νεότερους συμμετέχοντες να εκπαιδεύουν τα σκυλιά τους. Αυτές οι γυναίκες επίσης, εκπαιδεύουν σκυλιά Υπηρεσιών. Αυτά τα σκυλιά Υπηρεσιών βοηθάνε τους ανάπηρους: για παράδειγμα, έχουν την ικανότητα να ανοίγουν και να κλείνουν πόρτες για τους συντρόφους τους και να σηκώνουν αντικείμενα που τους έπεσαν, όταν τους ζητηθεί να το κάνουν. Όπως και με όλα τα άλλα
προγράμματα, είναι δύσκολο για τις γυναίκες να αποχωριστούν τα σκυλιά τους όταν αυτά πάνε στους νέους «ιδιοκτήτες» τους. Αυτό το πρόγραμμα επιτρέπει στους «ιδιοκτήτες» να φέρνουν τα σκυλιά για φύλαξη όταν πάνε διακοπές και για επιπλέον εκπαίδευση και περιποίηση. Εδώ, όπως και σε άλλα ιδρύματα, το πρόγραμμα προωθεί την κοινωνική συναναστροφή , τις ευθύνες και ένα αίσθημα επίτευξης.

Πρόγραμμα PFT (Pet Facilitatet Therapy) στις Φυλακές

Υπάρχουν πολλά προγράμματα κατοικίδιων στις φυλακές σε χώρες όπως ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Αγγλία, η Σκωτία, η Αυστραλία και η Νότιος Αφρική. Στον Καναδά, υπάρχει ενεργό ένα πρόγραμμα ΘΔΖ στο Ίδρυμα για Γυναίκες Nova στο Truro, στη Nova Scotia και ένα άλλο πρόγραμμα να επανεφαρμοστεί στο Σωφρονιστικό Κέντρο για Γυναίκες Burnaby. Στο Nova, το πρόγραμμα Pawsitive Directions στόχο έχει να εισάγει τις γυναίκες τροφίμους στις βασικές αρχές διαχείρισης και εκπαίδευσης των σκύλων (Logan, 1996). Επίσης, από το 1992, το Σωφρονιστικό Κέντρο για Γυναίκες Burnaby στη Βρετανική Κολούμπια έχει ένα πρόγραμμα με σκυλιά. Πρόσφατα αναθεωρήθηκε και τροποποιήθηκε με σκοπό την επανεφαρμογή του προγράμματος σε αυτό το ίδρυμα.
Τα είδη των ζώων που χρησιμοποιούνται και οι μορφές του προγράμματος ποικίλλουν ευρέως. Μεταξύ των ζώων που χρησιμοποιούνται είναι ποντίκια, ινδικά χοιρίδια, πουλιά, ψάρια, άλογα, γάτες και σκύλοι, ζώα φάρμας, άγρια ζώα, οικόσιτα ζώα και εξωτικά ζώα – ωστόσο, οι σκύλοι είναι τα πιο δημοφιλή. Τα κατοικίδια προσφέρουν ανιδιοτελή αγάπη και αποδοχή, προσφέρουν άμεση τρυφερότητα και άσβεστη πίστη (Cusack, 1988). Οι παραβάτες του νόμου συχνά αισθάνονται μοναξιά ως αποτέλεσμα της φυλάκισης και τα ζώα έχει αποδειχτεί ότι μειώνουν σημαντικά τα συναισθήματα απομόνωσης και σύγχυσης (Moneymaker and Strimple, 1991).Μερικές φυλακές ιδρύουν το πρόγραμμα για το αποκλειστικό όφελος των τροφίμων (π.χ. το
πρόγραμμα PAL στο Λόρτον, Βιρτζίνια) ενώ άλλες το εφαρμόζουν με έναν επιπλέον στόχο να σώσουν τα ανεπιθύμητα ζώα (π.χ. πρόγραμμα Friends for Folks στο Lexington, Oklahoma).
Σε διάφορες φυλακές λοιπόν στο εξωτερικό πραγματοποιούνται εδώ και χρόνια διάφορα προγράμματα εναλλακτικής θεραπείας μέσω ζώων ,προγράμματα επισκέψεων,προγράμματα επανένταξης των άγριων ζώων στην άγρια φύση,προγράμματα φροντίδας εκτρεφόμενων ζώων,προγράμματα κατοικιδίων,προγράμματα κοινονικοποίησης ζώων βοήθειας,προγράμματα επαγγελματικών υπηρεσιών και υπηρεσιών προς την κοινότητα.Μέσα απ’όλα αυτά τα προγράμματα οφελούνται και οι τρόφιμοι των σωφρονιστικών ιδρυμάτων αλλά και τα ζώα.
Ένα από τα πιο ισχυρά παραδείγματα των οφελών ενός ΘΔΖ προγράμματος μπορεί να βρεθεί στο Κέντρο Oakwood Forensic (πριν γνωστό ως Lima State Hospital for the Criminally Insane – Κρατικό Νοσοκομείο Lima για τους Εγκληματικά Φρενοβλαβείς), που βρίσκεται στο Lima, στο Ohio. Ο David R. Lee, ψυχιατρικός κοινωνικός λειτουργός στο ίδρυμα, άρχισε το πρόγραμμα το 1975: «Μια μέρα πριν από 8 χρόνια, ανακαλύψαμε ότι ένας ασθενής είχε βρει ένα πληγωμένο σπουργίτι στη μεγάλη αυλή της φυλακής και είχε κουβαλήσει το μικρό πουλί σε μια πτέρυγα που φιλοξενούσε τους ασθενείς του νοσοκομείου που αντιμετώπιζαν βαρύτερες καταστάσεις κατάθλιψης και μη επικοινωνίας. Παρόλο που δεν επιτρεπόταν στις πτέρυγες τότε καμία μορφή άγριας ζωής ή ακόμη και φυτά, οι θεράποντες υπάλληλοι και οι ασθενείς έλαβαν μέρος στη συνωμοσία να κρατήσουν το πουλί άσχετα από τους κανονισμούς. Οι ασθενείς υιοθέτησαν το πουλί και τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά. Οι μελαγχολικοί άντρες και αυτοί που δεν μιλούσαν, άρχισαν να πιάνουν έντομα για το μικρό σπουργίτι και να το φροντίζουν. Για πρώτη φορά σε αυτή την πτέρυγα για τους βαριά διαταραγμένους, οι ασθενείς άρχισαν να ενεργούν ως ομάδα και να έρχονται σε επαφή ανοιχτά με το προσωπικό» (Lee, 1983). Μια συγκριτική μελέτη μεταξύ δυο πτερύγων, πανομοιότυπων, εκτός του ότι η μία είχε κατοικίδια και η άλλη όχι, έδειξαν στατιστικά αυτό που το προσωπικό ήδη γνώριζε. Ο αριθμός φαρμάκων στην πτέρυγα χωρίς κατοικίδια ήταν διπλάσιος, καθώς και τα συμπτώματα βίας και αποπειρών αυτοκτονίας» (Lee, 1983).

Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ στην προσωπική μου εμπείρια στις Κεντρικές Κλειστές Φυλάκες Γυναικών Κορυδαλλού όταν βρισκόμουν εκεί για να πραγματοποιήσω την 6μηνιαία πρακτική μου άσκηση.Εκεί λοιπόν είδα γυναίκες που φρόντιζαν αδέσποτες γάτες ,έρχονταν σ’επαφή μαζί τους , τις χάιδευαν και τις τάιζαν.Αυτή η εικόνα αρχικά με εξέπληξε σιγά σιγά όμως χαμογελούσα κάθε φορά που έβλεπα τις τροφίμους εκεί να δίνουν και να παίρνουν αγάπη απτις τετράποδες φίλες τους.Αυτό βέβαια ήταν ένα τυχαίο γεγονός και δεν γίνονταν συστηματικά θα μπορούσε όμως κάποια στιγμή να γίνει κι εδώ στην Ελλάδα όπως γίνεται και σε πολλές Χώρες στο εξωτερικό.Η αλήθεια είναι ότι απευθύνθηκα σε υπεύθυνους εκεί ενημερώνοντας τους σχετικά με το pet therapy και δίνοντας τους ιδέες για το πώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί σαυτόν τον χώρο,όμως δυστυχώς δεν υπέστει εφικτό να δρομολογηθεί ένα τέτοιου είδους πρόγραμμα.

Πρόγραμμα του ΣΘΙΕ (Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας)

Η θεραπευτική αξία της ιππασίας για άτομα με ειδικές ανάγκες ήταν γνωστή στους Έλληνες, από τον 5ο π.Χ αιώνα. Μία φράση που ιστορικοί αποδίδουν στον Ιπποκράτη, είναι << Η ιππασία στον καθαρό αέρα δυναμώνει τους μυς και τους κρατά σε καλή κατάσταση >>.
Το 1952, η Δανή Liz Hartel, χτυπημένη από πολιομυελίτιδα, με μερική παράλυση και στα δύο κάτω άκρα, κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο Ιππικής Δεξιοτεχνίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, ανοίγοντας το δρόμο για τη δημιουργία των πρώτων κέντρων θεραπευτικής ιππασίας στη Σκανδιναβία και την Αγγλία. Το 1983, η θεραπευτική ιππασία αρχίζει να εφαρμόζεται και στην Ελλάδα, με πρωτοβουλία της Aideen Lewis, στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης.Το 1992, συγκροτήθηκε ο << Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας >> – ΣΘΙΕ, ένα σωματείο εθελοντικού, με κερδοσκοπικού χαρακτήρα, με ουσιαστική κοινωνική δραστηριότητα, που ένα χρόνο αργότερα αναγνωρίστικε και ως αθλητικό σωματείο.
Η θεραπευτική ιππασία βασίζεται σε εναλλακτικά προγράμματα αποκατάστασης, που χρησιμοποιούν το άλογο ως μέσο θεραπείας, βελτιώνοντας την υγεία και την ποιότητα ζωής των ατόμων με φυσική, νοητική ή συναισθηματική υστέρηση. Το άλογο γίνεται προέκταση του σώματος τους βοηθώντας τα να ανακαλύψουν πρωτόγνωρα συναισθήματα, όπως η χαρά ενός περίπατου, μιας βόλτας στην ύπαιθρο και κυρίως, της κινητικής και προσωπικής ανεξαρτησίας. Όταν το άλογο περπατά, μιμείται τον ανθρώπινο βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό του ιππέα του την ίδια ακριβώς κίνηση που μεταδίδουν τα πόδια, στους ανθρώπους με φυσιολογική κίνηση. Έτσι, αναπτύσσονται σημαντικά οι μύες του κορμού των ατόμων με δυσκολίες στην κίνηση, ενώ παράλληλα, το ευθύ κάθισμα διευκολύνει την αναπνοή τους.
Η θεραπευτική ιππασία είναι μία μοναδική εμπειρία για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, που δεν είχαν καν ονειρευτεί ότι μπορούν να ιππεύσουν, αφού διαφέρει πολύ από τις συνηθισμένες θεραπείες σε φυσιοθεραπευτήρια, γυμναστήρια και πισίνες υδροθεραπείας. Αξιοποιώντας την κίνηση του αλόγου, τη θερμότητά του, την ικανότητα του για επαφή κι επικοινωνία με τον άνθρωπο, την ομαδικότητα και το παιχνίδι, η θεραπευτική ιππασία, σύμφωνα με παγκόσμιες επιστημονικές έρευνες, δημιουργεί μοναδικά σωματικά, νοητικά, αισθητηριακά και ψυχολογικά οφέλη στα άτομα με ειδικές ανάγκες .

Η θεραπευτική ιππασία είναι το αποτέλεσμα της δουλείας μιας ομάδας, όπου συμμετέχουν εθελοντές εκπαιδευτές, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, γυμναστές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί κι εθελοντές βοηθοί.Καθοριστικός για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας είναι ο ρόλος του εθελοντή βοηθού, χωρίς τη συμμετοχή του οποίου τα προγράμματα δε θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν. Εθελοντής βοηθός θεραπευτικής ιππασίας μπορεί να γίνει ο καθένας μας, χωρίς να χρειάζεται να γνωρίζει ιππασία ή να έχει εμπειρία από άτομα με ειδικές ανάγκες.Το μόνο που χρειάζεται είναι συνέπεια, ενθουσιασμός, διάθεση για συνεργασία κι αγάπη για τον άνθρωπο και τα ζώα. Σημαντικό στοιχείο για την αποτελεσματική συνεισφορά του βοηθού είναι η εκπαίδευσή του, την οποία αναλαμβάνουν οι εκπειδευτές του ΣΘΙΕ. Η σχέση που αναπτύσσουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες με τους βηθούς τους, είναι μοναδική.Ακόμη κι εκείνα με περιορισμένη δυνατότητα αντίληψης και προσοχής, σταδιακά αναγνωρίζουν το ενδιαφέρον του βοηθού τους κι ανταποκρίνονται σε ένα χαμογελαστό και χαρούμενο πρόσωπο. Και, σίγουρα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή, από το να παρακολουθείς την πρόοδό τους και να βλέπεις να κατακτούν νέους ορίζοντες, ενάντια στην κάθε μορφής αναπηρία τους.

Ο ρόλος του Κοινωνικού Λειτουργού

Τα Προγράμματα Θεραπείας μέσω Ζώων (Pet Therapy) που πραγματοποιούνται σε διάφορες χώρες είναι πολλά. Σε κάθε Πρόγραμμα συνήθως υπάρχει μια θεραπευτική ομάδα που μπορεί ν’αποτελείται από Ψυχολόγο, Κοινωνικό Λειτουργό, Νοσηλευτή, Εργοθεραπευτή, Φυσικοθεραπευτή, Εκπαιδευτή Σκύλων κ.α.
Ο ρόλος του Κοινωνικού Λειτουργού αρχικά σ’ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι να εντοπίσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το άτομο (ασθενής), και ανάλογα να το οδηγήσει σ’εκείνο το πρόγραμμα που θα καλύψει τις ανάγκες του, επομένως πρέπει να είναι ενήμερος για όλα τα προγράμματα που πραγματοποιούνται.

Υπάρχουν Προγράμματα τέτοια που είναι ιδιωτικής φύσης και άλλα που καλύπτονται απ’το Δημόσιο και προσφέρουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους στους πολίτες.Ο εθελοντισμός ίσως είναι το σημαντικότερο κομμάτι σ’αυτά τα Προγράμματα και έτσι άλλωστε ξεκίνησε και η ιδέα γι’αυτού του είδους τη θεραπευτική προσέγγιση.Επομένως άλλος ένας σημαντικός ρόλος ενός Κοινωνικού Λειτουργού εδώ είναι να δώσει κίνητρα, να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το κοινό για να ακολουθήσει εθελοντική δράση.Και ο ίδιος ο Κοινωνικός Λειτουργός μπορεί άλλωστε να προσφέρει εθελοντικά την βοήθεια του σε τέτοια Προγράμματα.
Τα ζώα που παίρνουν μέρος σ’αυτά τα προγράμματα εκπαιδέυονται ανάλογα με το είδος του προγράμματος και ανάλογα με το πού απευθύνεται αυτό και οι επαγγελματιές όμως που πρόκειται να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα αρχικά εκπαιδέυονται και μαθαίνουν να δίνουν τις κατάλληλες εντολές στα ζώα .Υπάρχουν βέβαια πρόγραμματα στα οποία εκπαιδέυεται το ίδιο το άτομο(ασθενής) μαθαίνοντας τις κατάλληλες εντολές που πρέπει να δίνουν στα ζώα και έτσι καταφέρνουν να αυτονομηθούν και να αντιμετωπίσουν την καθημερινή ζωή.
Τα ζώα σ’αυτού του είδους την θεραπευτική προσέγγιση φαίνονται να λειτουργούν όπως κάποιος ειδικός επαγγελματίας αφού βοηθούν τους ασθενείς να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους.Απ’την άλλη ο ρόλος ενός ειδικού επαγγελματία και πιο συγκεκριμένα ενός Κοινωνικού Λειτουργού είναι να ακούει, να κατανοεί, να κρίνει και να συσχετίζει, να εξηγεί διεξοδικά ότι σχετίζεται με διαδικασίες, προυποθέσεις και υποχρεώσεις, να ενθαρρύνει, να εμψυχώνει και να συμβάλλει στο χειρισμό τυχόν αντιδράσεων, να επιδιώκει τη συναίνεση των ατόμων και να ενισχύει την ενεργό συμμετοχή τους στη διαδικασία κ.α.Όλες αυτές τις δεξιότητες βέβαια δε μπορεί να τις έχει ένα ζώο-θεραπευτής και γι’αυτό σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αντικατασταθεί ο ρόλος του Κοινωνικού Λειτουργού ή κάποιου άλλου ειδικού επαγγελματία από ένα ζώο-θεραπευτή.Μόνο με τον συνδυασμό και των δύο: ειδικού επαγγελματία και ζώου-θεραπευτή είναι δυνατή και αποτελεσματική αυτού του είδους η θεραπεία.

Η γάτα ως θεραπευτής

Η δουλειά της θεραπείας δεν περιορίζεται στους σκύλους: στην οργάνωση Pets & People, χρησιμοποιούντε κυρίως γάτες! Εκπαιδευμένες για άτομα με ειδικές ανάγκες. Όλα τα γατάκια λαμβάνουν ειδική εκπαίδευση για να είναι ήρεμα και κοινωνικά.

Έχει γίνει αρκετά γνωστό πλέον ότι οι γάτες είναι σπουδαία θεραπεία για τους τροφίμους σε ιδρύματα και είναι χαρά να βλέπεις δυο ματάκια να λάμπουν όταν έρχεται μια γάτα ως επισκέπτης. Ακόμη πιο τυχεροί είναι εκείνοι οι ασθενείς ιδρυμάτων υγείας που έχουν γάτες οικόσιτες μέσα στα ιδρύματα. Προσπαθήστε να χαϊδέψετε το γατάκι σας όταν είσαστε γεμάτοι στρες από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά. Θα δείτε ότι οι μύες του λαιμού και του ώμου θα χαλαρώσουν, ο ρυθμός της καρδιάς σας θα χαμηλώσει και μια έντονη αίσθηση ευχαρίστησης θα ρέει σε ολόκληρο το σώμα σας, καθώς όλο αυτό το στρες ρέει και φεύγει και ρέει μέσα στο σώμα σας η χαλάρωση. Αυτά είναι τα οφέλη των γατών θεραπείας στους τροφίμους ιδρυμάτων και μπορούν εξίσου να εφαρμοστούν και σε όλους εμάς. Οι γάτες θεραπείας έχουν ιδιαίτερη αξία όταν έρχονται σε επαφή με ασθενείς με Αλτσχάϊμερ, καθώς αναζωογονούν τόσο τη μνήμη όσο και ξεχασμένα συναισθήματα.

Το δελφίνι ως θεραπευτής

Με την περίεργη φύση και το χαράκτηριστικό «χαμόγελο» τους – που σχηματίζεται από λεπτά καμπυλωτά σαγόνια- τα δελφίνια έχουν γίνει το σύμβολο του φιλικού συμπαίκτη της θάλασσας. Πραγματικά, όπως δείχνει το NATURE’S WISDOM OF THE WILD, κάποια δελφίνια όντως, φαίνεται να κάνουν ειδικά δεσίματα με τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των ανάπηρων παιδιών που δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν σε άλλα είδη θεραπείας.
Ένας από τους κύριους κινητές πίσω από τη θεραπεία Δελφινιού-Ανθρώπου (Dolphin Human Therapy), όπως είναι γνωστή, είναι ο David Nathanson, ένας κλινικός ψυχολόγος που ζει στη Φλώριντα.

Η έκθεση και οι συναναστροφές με δελφίνια έχουν δείξει διάφορες συνέπειες, που τεκμηριώνονται τόσο από Επιστημονικές Έρευνες όσο κι εμπειρίες.Κάποιες απ’αυτές είναι ότι μπορούν ν’ανακουφίσουν την κατάθλιψη και άλλες νοητικές διαταραχές, δημιουργούν ένα αίσθημα χαράς , ανιδιοτελούς αποδοχής και ανοιχτής διάθεσης, αναστέλλουν τον σωματικό πόνο, συμβάλλουν στην ενδηνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος και των διαδικασιών αυτορύθμισης του σώματος.Όλες αυτές οι θετικές συνέπειες έχουν ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής .

Το άλογο ως θεραπευτής

Δε θα πρέπει να θεωρούμε, ότι η εισαγωγή του αλόγου στην θεραπεία της κίνησης είναι σύγχρονη ανακάλυψη. Στην αρχαιότητα ακόμα, οι γιατροί είχαν εκτιμήσει τα καλά αποτελέσματα της ιππασίας στην υποστήριξη της υγείας και στην σκληραγώγηση, χωρίς, όμως, να την αντιμετωπίζουν ως “Θεραπεία”. Από ιατρικά δοκίμια του 17ου και 18ου αιώνα, γνωρίζουμε, ότι οι παλιοί γιατροί έβλεπαν στην ιππασία μια ιδιαίτερα εντατική άσκηση του σώματος, που επενεργούσε σε όλον τον οργανισμό, μπορούσε ακόμη να δυναμώσει και να αυξήσει την αντοχή του, και να δράσει αποτελεσματικά απέναντι σε ασθένειες. Αυτοί οι γιατροί συμφωνούσαν με την άποψη της εξασκήσεως ολόκληρου του σώματος “EXERCITIUM UNIVERSALE”.

Οποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά ένα άλογο που προχωρεί, και πολύ περισσότερο, όποιος κάθεται επάνω, θα διαπιστώσει, ότι η ράχη του αλόγου πραγματοποιεί εντελώς συγκεκριμένες ρυθμικές κινήσεις:

υψηλά και χαμηλά, δηλαδή κατακόρυφα και κάθετα,

οριζοντίως, με την έννοια μιας εναλλασσόμενης επιταχύνσεως και
επιβραδύνσεως σε κάθε βήμα του αλόγου.

Ταλαντώσεις προς τα αριστερά και δεξιά καθώς τα καπούλια σε κάθε
βήμα χαμηλώνουν ελαφρά προς τα αριστερά και δεξιά. Ετσι
δημιουργείται μια κάπως “καμπυλωτή” κίνηση του κορμού του
αλόγου.

Η θεραπευτική ιππασία επενεργεί στις κλειδώσεις, στην σπονδυλική στήλη και στους μυς. Την πραγματική της επιρροή την ασκεί, όπως και η φυσιοθεραπευτική μέθοδος BOB ΑΤΗ, στο κεντρικό νευρικό σύστημα, το οποίο υπηρετεί τις κινητικές λειτουργίες. Πιο συγκεκριμένα: Είναι η ενεργή διατήρηση της σωστής τάσεως κάθε μυός.

Ακόμη η θεραπευτική ιππασία ενεργεί με την έννοια μιας “Φυσιοθεραπευτικής ολικής αντιμετωπίσεως επί νευροφυσιολογικής βάσεως “.:Να τονιστεί όμως εδώ ότι δε φιλοδοξεί να αντικαταστήσει την κλασσική φυσιοθεραπεία που στηρίζεται σε νευροφυσιολογική βάση, όμως να τη συμπληρώσει αποτελεσματικά.

Και σίγουρα η θεραπευτική ιππασία διασκεδάζει.Πραγματικά δεν υπάρχει κάποια άλλη μέθοδος -φυσιοθεραπευτική- που να διασκεδάζει και όπου ο άνθρωπος με αναπηρία να χαίρεται κάθε φορά θεραπείας. Η θεραπευτική ιππασία προσφέρει σε αυτούς ένα βασικό προτέρημα που πρέπει επίσης να αναφερθεί. Σε ανθρώπους με κινητική αναπηρία, ιδιαίτερα όταν αυτοί έχουν πολύ βάρος, όπως και σε ψυχικά δύσκολους ασθενείς, είναι το άλογο εκείνο το οποίο δέχεται το φυσικό βάρος, ενώ μειώνει την ψυχική ένταση του θεραπευτού.

Αναλυτικότερα για την εναλλακτική θεραπεία μέσω ζώων

Η θεραπεία με τη μεσολάβηση των ζώων συντροφιάς δεν συνιστά ξεχωριστή σχολή ψυχοθεραπείας, ούτε μπορεί να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους με όλων των ειδών τα προβλήματα. Μπορεί όμως, να προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις. Η εισαγωγή του ζώου συντροφιάς στη ζωή ενός ανθρώπου παρέχει στο άτομο μια θαυμάσια ευκαιρία αλλαγής με το δικό του ρυθμό, χωρίς καθόλου πίεση ή εξαναγκασμό και χωρίς καμία προσδοκία συμμόρφωσης ή εξέγερσης. Η αλλαγή αυτή προσανατολίζει το άτομο στην επίτευξη συναισθηματικής ευεξίας με την έννοια της αυτοκατανόησης, αυτοεκτίμησης, αποδοχής των άλλων, μείωση αισθημάτων ενοχής, υιοθέτηση ρεαλιστικών στόχων, κ.ά. Έτσι, ενισχύει αποφασιστικά τις θεραπευτικές προσπάθειες για αύξηση της ενόρασης και αναδόμησης της προσωπικότητας.
Χάρις στα παραπάνω, είναι πολύτιμη όχι μόνο στους μειονεκτούντες, αλλά και στους υγιείς, ιδίως στις ευάλωτες φάσεις της νεότητας και της τρίτης ηλικίας.
Το πεδίο της συντροφιάς ενός κατοικίδιου μπορεί να διακριθεί σε τρεις τομές:
1) Βελτίωση της ποιότητας ζωής (Milieu therapy)
2) Ενίσχυση της φυσικής κατάστασης (Physical rehabilitation) και
3) Ψυχοθεραπείας με βοήθεια ζώων συντροφιάς (Pets Facilitated Psychotherapy)
Η βελτίωση της ποιότητας ζωής είναι η πιο συνηθισμένη εφαρμογή (Pet Therapy). Σ’ αυτήν γίνεται απλώς η εισαγωγή των ζώων συντροφιάς και η επαφή που δημιουργείται, επιφέρει τη σημαντική αλλαγή στη ζωή του ατόμου με τα αποτελέσματα που περιγράφηκαν παραπάνω.
Η ενίσχυση της φυσικής κατάστασης μπορεί να είναι «περιφερικό» όφελος, από τις δραστηριότητες που αναλαμβάνει το άτομο, ζώντας με το κατοικίδιο. Υπάρχουν όμως, και ειδικά προγράμματα μυϊκών δεξιοτήτων και συντονισμού (De Peuw, 1984) για διανοητικά ή φυσικά ανήμπορους.
Στον τρίτο τομέα, PFP (Pet Facilitated Psychotherapy), το ζώο συντροφιάς, με τη συμμετοχή ή όχι του θεραπευτή, ενισχύει πολλές ψυχοθεραπείες, γιατί:
Λειτουργεί σαν σύνδεσμος μεταξύ θεραπευτή-ασθενούς.
Αποσπά προφορική και συναισθηματική ανταπόκριση.
Διευκολύνει τις κοινωνικές επαφές.
Παρέχει μια «χειροπιαστή» πηγή ευχαρίστησης/παρηγοριάς.
Ενδυναμώνει και αξιοποιεί τα εσωτερικά προσόντα του ασθενούς.
Βελτιώνει την ποιότητα ζωής.
Οι συμβολικές του ιδιότητες να βοηθήσουν σε ψυχοδυναμικές συγκρούσεις
(o Levinson μάλιστα, εισαγάγει την ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν έμφυτη ανάγκη να συσχετίζονται με τα ζώα).
Ο βαθμός, με τον οποίο ο θεραπευτής υπεισέρχεται, προσδιορίζει τις ποιοτικές διαφορές των ζώων συντροφιάς-ψυχοθεραπειών. Είναι διαφορετικό ο θεραπευτής να συστήσει την απόκτηση ενός ζώου συντροφιάς από την ενεργό του ένταξη σε θεραπευτικές στρατηγικές.
 

Ζώα που προορίζονται για αυτή την εναλλακτική θεραπεία

Σκύλοι :
Χάρη στην καλή σχέση που αναπτύσσουν εκ φύσεως με τους ανθρώπους, οι σκύλοι ενδείκνυνται συχνά, για τα προγράμματα θεραπείας μέσω ζώων.
Γάτες:
Οι γάτες είναι ζώα συντροφιάς που δεν τους αρέσει η αναστάτωση, είναι ανεξάρτητες, ήσυχες και δεν απαιτούν ιδιαίτερη φροντίδα. Αυτά τα στοιχεία τις κάνουν ιδανικές συντρόφους για τους ανθρώπους που δεν έχουν ευκολία στις μετακινήσεις.
Ψάρια :
Η φροντίδα και η παρατήρηση ψαριών σε ένα ενυδρείο έχει αποδειχτεί ωφέλιμη για όλους τους ανθρώπους που υποφέρουν από στρες, ταχυκαρδία και τεταμένο μυϊκό σύστημα. Ακόμα, τα ψάρια που κολυμπάνε ελεύθερα σε μία δεξαμενή επιφέρουν μια
χαλαρωτική διάθεση.
Πουλιά :
Τα πουλιά, λόγω των διαστάσεων και της προφανούς αδυναμίας τους, ευνοούν την ανάπτυξη μιας σχέσης που περιορίζεται στην παρατήρηση, ενώ δημιουργούν μία ατμόσφαιρα ηρεμίας και χαλάρωσης στους χώρους όπου τοποθετούνται.
Άλογα :
Εδώ και αρκετά χρόνια, τα άλογα χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ανθρώπων που πάσχουν από προβλήματα σωματικά (κίνησης) και ψυχικά.Αυτό το είδος θεραπείας μέσω ζώων, που ονομάζεται «ιπποθεραπεία», πραγματοποιείται σε ειδικές εγκαταστάσεις υπό την παρακολούθηση ενός εξειδικευμένου προσωπικού.
Δελφίνια :
Το δελφίνι είναι ένα ζώο με ιδιαίτερα θετική επίδραση πάνω στον άνθρωπο. Έχει διαπιστωθεί μέσα από ειδικές έρευνες, ότι τονώνει την αυτοεκτίμησή του και ενισχύει τις ικανότητες κίνησης, επικοινωνίας, απομνημόνευσης και κατανόησης.

Εκτός από τα παραπάνω χρησιμοποιούνται και πόνυ που έχουν τις ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες με τα άλογα (χρησιμοποιούνται και ως οδηγοί) , λάμα (κυρίως σε επισκέψεις σε νοσοκομεία) ,ζώα φάρμας και διάφορα μικρά ζωάκια όπως κουνελάκια , ποντικάκια και διάφορα άλλα τρωκτικά και ερπετά.