Αναλυτικότερα για την εναλλακτική θεραπεία μέσω ζώων

Η θεραπεία με τη μεσολάβηση των ζώων συντροφιάς δεν συνιστά ξεχωριστή σχολή ψυχοθεραπείας, ούτε μπορεί να βοηθήσει όλους τους ανθρώπους με όλων των ειδών τα προβλήματα. Μπορεί όμως, να προσφέρει πολύτιμη βοήθεια σε πολλές περιπτώσεις. Η εισαγωγή του ζώου συντροφιάς στη ζωή ενός ανθρώπου παρέχει στο άτομο μια θαυμάσια ευκαιρία αλλαγής με το δικό του ρυθμό, χωρίς καθόλου πίεση ή εξαναγκασμό και χωρίς καμία προσδοκία συμμόρφωσης ή εξέγερσης. Η αλλαγή αυτή προσανατολίζει το άτομο στην επίτευξη συναισθηματικής ευεξίας με την έννοια της αυτοκατανόησης, αυτοεκτίμησης, αποδοχής των άλλων, μείωση αισθημάτων ενοχής, υιοθέτηση ρεαλιστικών στόχων, κ.ά. Έτσι, ενισχύει αποφασιστικά τις θεραπευτικές προσπάθειες για αύξηση της ενόρασης και αναδόμησης της προσωπικότητας.
Χάρις στα παραπάνω, είναι πολύτιμη όχι μόνο στους μειονεκτούντες, αλλά και στους υγιείς, ιδίως στις ευάλωτες φάσεις της νεότητας και της τρίτης ηλικίας.
Το πεδίο της συντροφιάς ενός κατοικίδιου μπορεί να διακριθεί σε τρεις τομές:
1) Βελτίωση της ποιότητας ζωής (Milieu therapy)
2) Ενίσχυση της φυσικής κατάστασης (Physical rehabilitation) και
3) Ψυχοθεραπείας με βοήθεια ζώων συντροφιάς (Pets Facilitated Psychotherapy)
Η βελτίωση της ποιότητας ζωής είναι η πιο συνηθισμένη εφαρμογή (Pet Therapy). Σ’ αυτήν γίνεται απλώς η εισαγωγή των ζώων συντροφιάς και η επαφή που δημιουργείται, επιφέρει τη σημαντική αλλαγή στη ζωή του ατόμου με τα αποτελέσματα που περιγράφηκαν παραπάνω.
Η ενίσχυση της φυσικής κατάστασης μπορεί να είναι «περιφερικό» όφελος, από τις δραστηριότητες που αναλαμβάνει το άτομο, ζώντας με το κατοικίδιο. Υπάρχουν όμως, και ειδικά προγράμματα μυϊκών δεξιοτήτων και συντονισμού (De Peuw, 1984) για διανοητικά ή φυσικά ανήμπορους.
Στον τρίτο τομέα, PFP (Pet Facilitated Psychotherapy), το ζώο συντροφιάς, με τη συμμετοχή ή όχι του θεραπευτή, ενισχύει πολλές ψυχοθεραπείες, γιατί:
Λειτουργεί σαν σύνδεσμος μεταξύ θεραπευτή-ασθενούς.
Αποσπά προφορική και συναισθηματική ανταπόκριση.
Διευκολύνει τις κοινωνικές επαφές.
Παρέχει μια «χειροπιαστή» πηγή ευχαρίστησης/παρηγοριάς.
Ενδυναμώνει και αξιοποιεί τα εσωτερικά προσόντα του ασθενούς.
Βελτιώνει την ποιότητα ζωής.
Οι συμβολικές του ιδιότητες να βοηθήσουν σε ψυχοδυναμικές συγκρούσεις
(o Levinson μάλιστα, εισαγάγει την ιδέα ότι οι άνθρωποι έχουν έμφυτη ανάγκη να συσχετίζονται με τα ζώα).
Ο βαθμός, με τον οποίο ο θεραπευτής υπεισέρχεται, προσδιορίζει τις ποιοτικές διαφορές των ζώων συντροφιάς-ψυχοθεραπειών. Είναι διαφορετικό ο θεραπευτής να συστήσει την απόκτηση ενός ζώου συντροφιάς από την ενεργό του ένταξη σε θεραπευτικές στρατηγικές.